onanism (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)ONANÍSM s. n. Onanie
2. – Din
fr. onanisme.onanismONANÍSM s. n. ~ (prob. din nlat.
onanismus < n. pr.
Onan, unul dintre fiii lui Iuda (Geneza 38:9)) [
MW]
onanism (Marele dicționar de neologisme, 2000)ONANÍSM s. n. onanie (1). (< fr.
onanisme)
onanism (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)onanísm s. n.