refierbe(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) REFIÉRBE,refiérb, vb. III. Tranz. A fierbe ceva din nou. – Re1- + fierbe.
refierbe(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) refiérbe(a ~)(-fier-) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. refiérb, perf. s. 1 sg. refierséi, 1 pl. refiérserăm; conj. prez. 3 să refiárbă; part. refiért
refierbe(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) REFIÉRBE,refiérb, vb. III Tranz. A fierbe ceva din nou. — Pref. re- + fierbe.