vechie (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)VECHÍE, s. f. (
Înv.) Vechime; antichitate. –
Vechi +
suf. -ie.vechie (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)vechíe (înv.) s. f., art.
vechía, g.-d.
vechíi; art.
vechíeivechie (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)VECHÍE, s. f. (
înv.) Vechime; Antichitate. —
Vechi +
suf. -
ie.