proximitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)PROXIMITÁTE s. f. (
Livr.) Apropiere imediată (în spațiu sau în timp); vecinătate. – Din
lat. proximitas, -atis, fr. proximité.proximitate (Dicționar de neologisme, 1986)PROXIMITÁTE s.f. (
Rar) Apropiere imediată, vecinătate. [Cf. fr.
proximité, lat.
proximitas].
proximitate (Marele dicționar de neologisme, 2000)PROXIMITÁTE s. f. apropiere imediată (în spațiu, timp, rang). (< fr.
proximité, lat.
proximitas)
proximitate (Dicționaru limbii românești, 1939)*proximitáte f. (lat.
proximitas, -átis, d.
próximus, apropiat, superlativ d.
prope, aproape. V.
aproximativ). Apropiere, vecinătate.
proximitate (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)proximitáte s. f.,
g.-d. art. proximitắțiiproximitate (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)proximitate f. foarte mare apropiere:
proximitatea rudeniei se stabilește prin numărul generațiunilor.