priporos (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)PRIPORÓS, -OÁSĂ, priporoși, -oase, adj. (
Reg.; despre terenuri) Abrupt, povârnit, prăpăstios. –
Pripor +
suf. -os.priporos (Dicționaru limbii românești, 1939)priporós, -oásă adj. (d.
pripor). Cu multe pripoare:
munte priporos.priporos (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)priporós (
reg.)
adj. m.,
pl. priporóși; f. priporoásă, pl. priporoásepriporos (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)priporos a. prăpăstios:
coaste priporoase.